Nationaal Monument op de Dam

Geschiedenis
Het Monument op de Dam is opgericht in 1956 om de slachtoffers te gedenken van de Tweede Wereldoorlog en dient inmiddels een bredere doelgroep. Het ensemble bestaat uit een meer dan 20 meter hoge pyloon met beeldengroepen, geflankeerd door twee vrijstaande leeuwenbeelden op sokkels, een wand met urnen en een vlaggenmast. Ontwerpers zijn architect J.J.P. Oud en beeldhouwer John Rädecker, met reliëfs van Paul Grégoire. Voor de natuursteenkeuze bezocht men groeves in Frankrijk, maar de keuze viel uiteindelijk op Travertin uit Italië vanwege de mooie tekening in de steen.

3D-scan
Nu is er scheurvorming geconstateerd in de natuursteen, die wellicht niet voor iedere voorbijganger direct zichtbaar is. Er is een digitale opname gemaakt door Pelser Hartman, gespecialiseerd in het maken van hoogwaardige 3D-scans van monumenten. Op basis van deze scan zijn door Van Hoogevest Architecten 3D tekeningen gemaakt en kon het schadebeeld exact in beeld worden gebracht.

Ibach-methode
Het Monument op de Dam is al eerder gerestaureerd. Eind jaren negentig is de aangetaste bakstenen kern van de pyloon vervangen in beton en werden de natuurstenen beelden versterkt met acrylhars volgens de zogenaamde Ibach-methode. Deze methode leent zich vooral voor niet dragende elementen en heeft als voordeel dat het originele materiaal behouden kan blijven. Voor de nu aangetroffen natuursteenschade is deze methode niet geëigend en is gekozen voor ambachtelijk herstel.